DE DYSONSFEER VAN MENSENGEMAAKT RUIMTE-AFVAL 29 januari 2016 Kees Deckers Er wordt al jaren steeds meer drukte gemaakt over asteroïden, die zo af en toe wat al te dicht langs de Aarde scheren, hoewel veelal nog op  miljoenen kilometers afstand. Evenals over meteorieten, die zo nu en dan de Aarde wel bereiken. Beide reële gevaren. Maar het grootste  gevaar ligt in feite veel dichter bij onze planeet en is voor de verandering… wéér gecreëerd door de mens zelf. Dat gevaar? Ruimte-afval!  Zo stond 6 januari jongstleden op de webplek van de "BBC" het volgende berichtje:  Nieuws Van Elders  Vietnam: Autoriteiten onderzoeken mysterieuze "ruimteballen".  Het ministerie van defensie van Vietnam zegt dat het nog altijd onderzoekt, maar gelooft dat de voorwerpen waarschijnlijk ruimtepuin zijn - Copyright VTV3 Defensie-autoriteiten in Vietnam onderzoeken de oorsprong van drie metalen bollen, die uit de lucht vielen in het noorden van het land. Het grootste object weegt ongeveer  45 kilogram en werd nabij een stroom in de provincie Tuyen Quang gevonden, rapporteert de webplek "Thanh Nien News". Een andere bol landde in een tuin van een  lokale inwoner in de naburige regio Yen Bai, terwijl de lichtste met een gewicht van 250 gram neerkwam op een nabij dak en op de grond rolde, zegt de webplek. Lokale  mensen rapporteerden wat klonk als donder in de minuten voor de objecten werden gevonden.  Een eerste onderzoek door het Vietnamese ministerie van defensie heeft tot nu toe bepaald dat de objecten perslucht-tanks zijn van een vliegtuig of raket, en dat ze - nu ze  tenminste niet langer in de lucht zijn - niet gevaarlijk zijn. Het zegt dat de bollen gemaakt zijn in Rusland, maar dat niet helder is, of ze vervolgens voor gebruik zijn  verkocht aan een ander land.  Ruimtevaartdeskundige professor Nguyen Khoa Son meent dat ze van een oude satelliet kunnen zijn, die niet opbrandde in de Aardse atmosfeer. Maar hij vertelt de  webplek "Vietnam Bridge" dat de objecten er niet uitzien of ze beschadigd zijn, dus ze kunnen ook het resultaat zijn van een mislukte satelliet-lancering.  Internetreferentie: http://www.bbc.com/news/blogs-news-from-elsewhere-35242079 Gelukkig is er niemand gewond geraakt, noch is er iemand om het leven gekomen. Maar puin neerstortend op een tuin en een dak van iemand  valt natuurlijk te plaatsen onder bijna-ongevallen.  Kunstmatig ruimtepuin WT1190F  Op 13 november vorig jaar viel het mysterieuze ruim-object WT1190F, dat enige weken lang de gemoederen bezig hield, naar de Aarde.  Hoewel duidelijk was dat het hier om kunstmatig ruimtepuin ging, is nog altijd onduidelijk, wat het precies is geweest. Het puin verbrandde  vermoedelijk geheel en al in de atmosfeer. En wat er mogelijk nog in zee terecht kwam, is waarschijnlijk niet meer terug te vinden. Die indruk  wekt tenminste onderstaande foto, genomen door de ruimte-agentschappen, die in de fototekst worden genoemd:  Een close-up van het vreemde object WT1190F, dat op 13 november in de Aardse atmosfeer verbrandde nabij de kust van Sri Lanka, gefotografeerd door wetenschappers, die de terugkomst ervan vanuit een vliegtuig volgden. Credit: IAC/UAE Space Agency/NASA/ESA Eén van de vele berichten over het object vertelde:  Inkomend ruimteafval een wetenschappelijke kans Astronomen bereiden zich voor om een inslag te observeren nabij de kust van Sri Lanka. Wetenschappers hebben uitgewerkt dat WT1190F op 13 november van boven de Indische Oceaan op Aarde zal storten, het daarmee één van de zeer weinige ruimte-  objecten makend, waarvan de inslag accuraat kan worden voorspeld. Nog ongewoner, WT1190F was een 'verloren' stuk ruimtepuin dat, genegeerd en ongeïdentificeerd,  ver voorbij de Maan draaide, voordat het begin oktober vluchtig werd gezien door een telescoop.  Internetreferentie (09-11-15):  http://www.nature.com/news/incoming-space-junk-a-scientific-opportunity-1.18642  Joris Truyts schreef in een ander artikel over WT1190F op de webplek "De Redactie.Be" dat het op vrijdag de 13de neerstortte, maar de Aarde  niet bereikte. In: Mysterieus ruimteobject stort neer, maar bereikt aarde niet (http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2495226)  citeert hij Philippe Mollet van de Volkssterrenwacht Mira. Mollet is één van die deskundigen die de tactiek toepassen van het weglachen van  potentiële gevaren om het "grote publiek" gerust te stellen, zoals blijkt uit zijn uitspraken:  "Dit is een van de weinige grote brokstukken die terugkomt naar de aarde. Daarom is dit een unieke kans om het te bestuderen". En: "Het risico is klein, maar er moet er  natuurlijk maar eentje op de Reyerslaan vallen", lacht Nollet (sic).   Had Mollet niet moeten zeggen: "Dit is een van de weinige grote brokstukken waarvan wij als wetenschappers ontdekten (en dat ook nog bij  toeval) dat die terugkomt naar de aarde. Daarom is dit een unieke kans om het te bestuderen."? Maar nee, want Mollet weet te vertellen dat:  WT1190F werd begin oktober ontdekt door Amerikaanse astronomen, die het onbekende object een naam gaven.… Na analyse bleek dat het object, dat slechts 1 tot 2 meter  groot is, al eerder was waargenomen in 2012 en 2013 (nadruk, K.D.). "Het zat in een heel langwerpige, elliptische baan om de aarde. Om de twee of drie weken kwam het heel dicht bij de aarde (nadruk, K.D.). Dat zijn de momenten waarop je  het kon waarnemen met gesofisticeerde apparatuur", legt Philippe Mollet van de Volkssterrenwacht Mira uit.  Dus met de wetenschap dat dit object in 2012 en 2013 al bijna tweewekelijks rakelings langs de Aarde scheerde, werd verder schijnbaar  weinig tot niets gedaan. Zo weinig in ieder geval, dat deze wetenschap duidelijk niet wereldwijd is medegedeeld aan alle deskundigen op dit  gebied, daar Noord-Amerikaanse astronomen het begin oktober 2015 bij toeval moesten herontdekken.  Gelukkig is er niemand gewond geraakt, noch is er iemand om het leven gekomen bij het neerstorten van dit door mensen veroorzaakte afval.  Dat kwam in dit geval deels doordat van dit kunstmatige ruimteschroot bekend was en berekend kon worden waar en wanneer het op Aarde  zou neerstorten. Zodat maatregelen konden worden genomen. Iets wat duidelijk niet het geval was bij de "mysterieuze ruimteballen" die  neerkamen in Vietnam. Iets wat ook niet het geval was bij de drie objecten, die zo'n 10 dagen vóór het kunstmatige ruimtepuin WT1190F,  neerkwamen in Spanje.  Ruimte regent puin op Spanje  Begin november 2015 kwamen drie objecten neer in het zuidoosten van Spanje, aldus de webplek "Channel NewsAsia":  Ruimte regent puin op Spanje 12 Nov 2015 22:51 - UPDATED: 12 Nov 2015 23:01  MADRID: Het regent ruimteschroot in Spanje  Raket brandstoftanks, brokken van satellieten of iets totaal anders... In iets meer dan een week zijn drie mysterieuze objecten uit de lucht gevallen op het zuidoosten van  het land, explosievenopruimingsexperts en deskundigen in "gevaarlijke materialen"-pakken dwingend zich erheen te haasten, terwijl verbaasde bewoners toekeken…  Eerst werd vorige week een vreemde, zwarte, bijenkorf-achtige bal gevonden in Mula, een stad in de regio Murcia. Daarna werd in het weekeinde een gelijksoortig, kleiner  object ontdekt in Calasparra, slechts 30 kilometer verderop in dezelfde regio.  "Getuigen vertellen dat in de vroege ochtend van de dag dat het eerste object werd gevonden, zij zes à zeven vuurballen uit de lucht zagen vallen," vertelde Maria Jose  Gomariz, woordvoerster van het gemeentehuis van Calasparra op donderdag. "Misschien waren er slechts twee vuurballen en leek het er op dat er meer waren ... of  misschien zijn sommige op plekken gevallen waar niemand heen gaat."  Een derde object werd op donderdag gevonden in Elda in de naburige regio van Valencia, waar een boer een lang, op metaal lijkend object in zijn veld vond… - AFP/ec  Internetreferentie: http://www.channelnewsasia.com/news/lifestyle/space-rains-junk-on-spain/2255596.html  Over één van deze objecten verscheen op 12 november 2015 op UFOWIJZER al het artikeltje "Ruimteobject valt neer op Aarde - Gelukkig  opnieuw geen slachtoffers".  Gelukkig is ook hier inderdaad weer niemand gewond geraakt, noch iemand om het leven gekomen.  Nogmaals de uitspraken van de er om lachende deskundige Mollet: "Dit is een van de weinige grote brokstukken die terugkomt naar de aarde"  en: "Het risico is klein…" Eén van de weinige brokstukken, echt? Wat is weinig? Dat er als gevolg van menselijke experimenten in de ruimte  vlak rond onze planeet veel meer brokstukken en ook behoorlijk grote op Aarde neerstorten en inslaan, dan deskundige Mollet probeert te  doen geloven, mag blijken uit het feit dat naast zijn ene bekende en berekende stukje kunstmatig ruimte-afval (en buitenkansje voor de  wetenschappers) in een periode van twee maanden nog 6 andere stukken neerkwamen op Aarde, waarvan de drie in Spanje al aardig in de  nabijheid van de Reyerslaan.  Wat wordt tegen de ruimtepuin-problematiek gedaan?  Gelukkig maken veel andere wetenschappers en ruimtevaartdeskundigen zich wèl meer zorgen over al het zwerfvuil, die mensen met hun  experimenten achterlaten in de nabije ruimte rond de Aarde. Dat mag ondermeer blijken uit het feit dat de N.A.S.A. en andere  ruimtevaartorganisaties zeer scherp in de gaten houden, wat er aan overblijfselen van hun ruimtevaart-acties rondscheert.  Zo meldt de N.A.S.A. dat er zeker zo'n 500.000 (een half miljoen) grote en kleine stukken menselijk afval rond de Aarde slingeren. Hun zorgen  gaan daarbij in eerste instantie niet uit naar wat er mogelijk op Aarde terug kan vallen. Maar naar de spionage-, communicatie- en andere  satellieten en experimenten van menselijke afkomst, waaronder het Internationale RuimteStation, die mogelijk getroffen kunnen worden, door  het afval. Veel van dat afval kan trouwens ook deels de vele U.F.O.'s, die rond het Internationale RuimteStation worden waargenomen,  verklaren. Hoe serieus de problematiek  wordt genomen, mag eigenlijk helemaal blijken uit het feit dat een kinder- en jeugdblad als de Donald  Duck hier in zijn eerste editie van dit jaar aandacht aan besteed.  De Nederlandstalige editie vertelt onder andere:  De aarde is omringd door restjes van raketten en satellieten. Die vormen een gevaar voor de ruimtevaart. De brokstukjes zijn meestal erg klein. Door de hoge snelheden  kan een zandkorreltje al een ruimteschip vernietigen. Er zijn plannen om alles op te ruimen.  Er zijn inderdaad plannen om de kunstmatige ruimterommel op te ruimen. Zo stond op 4 december vorig jaar een idee uit China vermeld in  het artikeltje: Trash-eating spacecraft turns orbital debris into fuel" (Rommel-etend ruimtevaartuig verandert omloopbaan-puin in brandstof)  op "Yahoo! Finance":   Rommel-etend ruimtevaartuig verandert omloopbaan-puin in brandstof Door Kelly Hodgkins 4 december, 2015 9:51 PM Volgens de NASA zijn er meer dan 500.000 stukken afval in een omloopbaan, die worden gevolgd door het ruimtevaart-agentschap. Het is een serieuze situatie. Het afval  verplaatst zich met zo'n hoge snelheid dat zelfs een klein stukje ervan significante schade kan aanbrengen als het in botsing komt met een ronddraaiende satelliet of  ruimtevaartuig. Om deze dreiging van botsingen te verminderen is een groep van onderzoekers van de Tsinghua Universiteit in Peking, China, met een oplossing gekomen  voor het verwijderen van ruimterommel. In plaats van het materiaal met een laser te beschieten, zoals sommigen hebben voorgesteld, willen de Chinese wetenschappers  het ruimtepuin compleet verwijderen door het te gebruiken als brandstof.  Het idee achter het Chinese plan is eenvoudig - verhit elk materiaal om het te ioniseren en gebruik dan de ionen als een brandstof door ze door een electrisch veld te  bewegen. Volgens het voorstel zal het rommel-etende ruimtevaartuig klein afval, kleiner in grootte dan 10 centimeter, vangen met behulp van een net. Dit materiaal wordt  dan overgebracht naar een ballenmolen, dat gebruik maakt van slijt-resistente kogels om het ruimteafval tot een poeder te vermalen.  Het poeder wordt daarna in een aandrijfsysteem gevoed, dat de positief geladen ionen scheidt van de negatieve. De positieve ionen worden vervolgens door een sterk  electrisch veld gevoerd, dat voortstuwingskracht zal genereren als ze worden uitgestoten naar buiten het ruimtevaartuig. Deze vorm van continue voortstuwingskracht kan  gebruikt worden om omloopbaan-manoeuvres uit te voeren of om nog meer ruimtepuin te verzamelen.  Het voorstel is in theorie veelbelovend, maar heeft in de praktijk waarschijnlijk verfijning nodig. Ruimte-afval bestaat uit een mix van materialen, wat betekent dat de  brandstofbron van het ruimtevaartuig gevarieerd zal zijn, gebaseerd op welk type afval wordt verzameld. De resulterende voortstuwingskracht zal schommelen gebaseerd  op de dichtheid van het afvalveld, het type poeder dat wordt geproduceerd en de ionische eigenschappen van het materiaal dat wordt verzameld.  Het systeem levert ook alleen maar voortstuwingskracht, dus het ruimtevaartuig zal een aparte voedingsbron nodig hebben. De onderzoekers stellen of een zonne- of een  nucleaire oplossing voor, maar ze falen zich bezorgd te maken over het in omloopbaan brengen van een nucleaire reactor. Ondanks de tekortkomingen, echter, zal het idee  de discussie waarschijnlijk stimuleren en is het deze vorm van redeneren die uiteindelijk zal leiden tot een levensvatbare oplossing.  Internetreferentie: http://finance.yahoo.com/news/trash-eating-spacecraft-turns-orbital-025100853.html  Dit idee dient inderdaad heel goed te worden doordacht, daar het veel verstandiger is dan dat van het "schiet er maar op"-idee, dat  "sommigen" hebben bedacht. Ten eerste leidt dat "schiet er maar op" met een laser tot nog veel meer, veel kleinere, maar nog altijd zeer  gevaarlijke stukjes ruimte-afval, verspreid over een nog veel groter gebied. Het ruimt niets op. En ten tweede kan zo'n "wilde westen"-  apparaat heel eenvoudig ook gebruikt worden om te richten en schieten op plekken op de Aarde zelf. Daarnaast maakt Hodgkins direct een  probleem van het gebruik van een nucleaire reactor, terwijl de Chinese wetenschappers dat alleen als een voorbeeld gebruiken.  Nog wat meer voorbeelden over op Aarde inslaand ruimtepuin  Het systeem van de Chinese wetenschappers is bestemd voor de kleinere stukjes afval. Voor mensen op de Aarde is de belangrijkste vraag  echter: Is alle ruimtepuin van menselijke makelij echt zo klein, dat het bij terugval naar de Aarde wel zal opbranden in de atmosfeer? Een  korte rondgang met een internet-zoekmachine levert een nogal ander beeld op. Daaruit blijkt dat sommige stukken niet alleen behoorlijk groot  zijn, maar er zefs op gemaakt zijn om juist niet op te branden in de Aardse atmosfeer. Die stukken worden zo gemaakt dat ze de terugval  "overleven", mogelijk ten koste van een paar mensen, maar ach… bijkomende schade heb je altijd wel eens.  Beginnen we met een plaatje van de Engelstalige Wikipedia over "Space debris", de Nederlandstalige Wikipedia gebruikt de term  "Ruimteschroot":  Saoedische ambtenaren inspecteren een neergestortte PAM-D module in januari 2001. Internetreferentie:https://en.wikipedia.org/wiki/Space_debris Hmm, best wel groot, toch?  Vervolgen we met een berichtje uit India van 10 augustus 2015 van de webplek "LiverpoolVS":  Object Valt uit Lucht in Chhattisgarh. Speculaties over U.F.O., Delen van een BuitenAards Ruimteschip, Satellietbrokken of VliegtuigOnderdeel  Door Johny Welson Chhattisgarh: Op vrijdag (7 augustus 2015) hoorden de mensen van Chhattisgarh een luide knal en wat zij zagen in de velden van Gaangpur was iets dat nog niet  geïdentificeerd is. …  We delen twee foto's, die Rahul Pandita deelde via zijn twitter account.  http://www.liverpoolvs.net/news/object-falls-from-the-sky-in-chhattisgarh-speculations-of-ufo-parts-from-alien-spaceship-satellite-debris-or-plane-part/4207/  Hmm, ook best wel groot, of niet soms? Dan is er de webplek "Eclipse Tours.com". Daar is een pagina te vinden, getiteld: "Paul Maley's SPACE DEBRIS PAGE"  (http://www.eclipsetours.com/paul-maley/space-debris/). Deze pagina bevat zeer uitgebreide informatie over objecten, die op Aarde terecht  zijn gekomen vanaf 2004. Vanuit de pagina zijn nog twee andere pagina's te vinden: SPACE DEBRIS PAGE COVERING 1981-2003  (http://www.eclipsetours.com/paul-maley/space-debris/space-debris-1981-2003/) en SPACE DEBRIS PAGE COVERING 1960-1980  (http://www.eclipsetours.com/paul-maley/space-debris/space-debris-1960-1980/). Die drie pagina's samen geven een goed beeld over allerlei  door mensen veroorzaakte vanuit de ruimte neergestorte stukken afval vanaf 1960 tot heden. Er zijn zelfs nep-objecten bij, die misleidende  informatie proberen te veroorzaken bij het publiek.  Een Dysonsfeer van Mensengemaakt Vuilnis  Blijven we nog lang genoeg niets doen, dan creëren we als mensheid een Dysonsfeer van vuilnis rond onze planeet. Een Dysonsfeer van  mensengemaakte rotzooi, die misschien ooit opgemerkt zou kunnen worden door een BuitenAardse beschaving. Mogelijk nadat we honderden  jaren eerder al onszelf hebben uitgeroeid. Een prachtige manier om als mensheid te worden herinnerd. Als je de plaatjes bekijkt, dan lijkt het  al aardig die richting in te gaan. Maar we gaan er nog maar even vanuit, dat die de werkelijkheid vooralsnog vertekenen.  Ruimte-afval gezien van buiten de geosynchrone omloopbaan (G.E.O.). De twee grootste afvalvelden zijn de ring van objecten in G.E.O.en de wolk van objecten in de Lage Aarde Omloopbaam (L.E.O.). (Internetreferentie: https://en.wikipedia.org/wiki/Space_debris) De individuele mens ook hier weer als bijkomende schade-post?  Het probleem is dat al die wetenschapsmensen en ruimtevaartdeskundigen geen flauw benul hebben, hoe zij de door mensen veroorzaakte bol  van zwerfvuil rond onze planeet moeten opruimen. En dat ze het tot nu toe eenvoudigweg net zoals met het vervuilen van onze Aardse  atmosfeer en onze oceanen hebben aangepakt. Vanuit het "wetenschappelijk denken" dat dit zich wel op natuurlijke wijze, ergo van zelf wel,  zal oplossen. Het is zoals met alles wat mensen doen: Pas als het kalf verdronken is, dempt men de put. Na ruim 60 jaar nauwelijks tot niets doen om op te  ruimen, lijkt de situatie van menselijke vuilpeukerij ook rondom onze planeet nu toch wat uit de hand te lopen. Dus moeten er nu toch maar  wat ideeën worden bedacht om deze zoveelste vorm van vervuiling op te lossen. Er op schieten is typisch "Wilde Westen"-gedrag en verkleint  het probleem nauwelijks tot niet. Het idee uit China is al veel verstandiger. Het ruimt veel van het puin op en gebruikt het ook nog eens om  energie te besparen.  Er is nog een andere reden dat dit probleem thans meer urgent is geworden, naast de indrukwekkende hoeveelheid gegevens verzameld door  Paul Maley over de periode 1960 tot heden. De gegevens van Maley betreffen de periode dat de ruimte nog weinig tot niet interessant was  voor privé-ondernemers en privé-bedrijven. Dat is sinds vorig jaar november drastisch veranderd toen in Noord-Amerika een RuimteWet werd  aangenomen, die Noord-Amerikaanse privé-ondernemers en privé-bedrijven allerlei vergaande rechten geeft om eigenaar te worden van de  grondstoffen, die zij weten te delven op asteroïden. Zie ondermeer het artikel "Noord-Amerika start illegale ruimtekolonisatie" op deze webplek  (http://worldwidebeingfreewebsite.com/buitenaards%2041.htm). Daarvoor zullen ze hun eigen raketten, sondes, satellieten, experimentele  apparaten en wat al niet meer de ruimte moeten inbrengen. En er zijn bedrijven die staan te trappelen om daar mee te beginnen. Hoeveel van  die ruimtekoloniserende bedrijven zullen zwerfvuil achterlaten rond de Aarde, onderdelen van hun ruimtevaartuigen en -experimenten, zonder  daar ooit één cent voor te betalen? Verwacht mag worden heel veel meer dan tot op heden en in veel kortere tijd.  Er zijn trouwens zelfs ook al bedrijven die de ruimterommel wel willen gaan opruimen. Maar wie gaat dat betalen? Komt er in de toekomst  mogelijk nog weer een nieuwe belasting voor de gehele mensheid om ruimtepuin-opruimingsdiensten mee te financieren?  En hoe is het gesteld met de verantwoordelijkheid van deze ruimtekoloniserende bedrijven, wanneer brokstukken van hun apparaten als  gevolg van ondeskundigheid en andere oorzaken inslaan op individuele mensen op Aarde? Of valt dat simpelweg weer onder één of andere  clausule over "bijkomende schade"?  Omhoog